TENOS

I.

TENOS

Laconiae urbs. Steph.

II.

TENOS

vulgo Teno, insul. parva in Aegaeo mari, una Cycladum, in qua urbs est eiusdem nominis, quam propter aquarum abundantiam, Aristoteles Hydrussam appellatam dicit, alioqui Ophiusam. Plin. l. 4. c. 12. Steph. a Tene conditore dictam scribit. Eius meminit Ovid. l. 7. Met. v. 469.

At non Oliaros, Didymeque et Tenos et Andros.

Tenos, inquit Bochartur, l. 1. Chanaan, c. 14. Dorice Τᾶνος, Phoenicie insula thannoth, i. e. draconum, seu serpentum. Aristoph. Schol. in Plutum: Ε᾿ν τῇ Τήνῳ μίᾳ τῶ Κυκλάδων νήϚῳ ὄφεις καὶ ςκορπίοι δεινοὶ ἐλίνοντο. Ibidem Ο᾿φιοέςςη, i. e. Anguina dicitut ab Antimacho. Quod et alii imitati sunt. Atque eodem referri potest quod a nonnullis Hydrussa dicebatur: nempe ab hydris factô nomine, non ab aquis, ut veteres volunt, Eustath. Υ῞δατι κατάῤῥυτος, διὸ καὶ Υ῾δροῦϚα ἐκλήθη. Steph. Ε᾿κλήθη δὲ Υ῾δροῦϚα, διὰ τὸ κατάῤῥυτον εἶναι καὶ Ο᾿φιοῦϚα. Plin. loc. cit. Tenos cum oppido 15. mill. pass. porrecta, quam propter aquarum abundantiam Aristoteles Hydryssam appellatam ait, aliqui Ophiussam. Quin et vipera Tenia dicta est, tamquam esset a Teno. Hesychius: Τηνία, ἔχιδνα: quia Tenus fuit θηριώδης,

ut habet Scholiastes qui supra. Aristoteles, in fine l. de Mirab. narrat de serpente quodam in Teno urbe Magicis cantibus exanimato. Sed Tenus illa in Thessalia fuit, non in insula Teno. Τηνίων ςκορόδων alliorum ex Teno meminit Aristoph. in Pluto, quae volunt fuisse δριμύτατα acerrima. in Aristoph. autem non occurrit, quod ex eo citat Stephan. ibi φιάλων σύγκραμα εἶναι ἐξ οὗ πῦρ ἀνάπτουσι πάνυ ῥαδίως. Nihilô fortasse verius, quam quod asserit Athenaeus, l. 1. ibidem esse fontem, cuius aqua vino non miscetur. Antholog. l. 1. c. 38. Antipater Tenum ita cum Delo confert,

Νῦν δὲ σὺ μὲνζώεις, ἡ δ᾿οὐκ ἔτι; τίς κεν ἐώλπει

Ο῎ψεςθαι Τὴνου Δῆλον ἐρημοτέρην;

Unde colligitur Tenum insulam esse non magnae rei. Circuitus est 35. mill. pass. cum arce permunita, in monte, sub Venetis, a tribus fere saeculis. Episcopalis, habet Latinos ritus, et 12. mill. pass. distat ab Mycono Insul. in Boream; Tenos item apud scriptores Britannicos insul. Albionis, ante ostia Tamesis, Cantio adiacens, vulgo The Isle of Tenet. Nic. Lloydius. Prior hodie Tine Cl. Sponio, qui eam Cycladibus reliquis, quae sub Turcico sunt Imperio, longe altiorem, 24. vicis circiter habitatam, (inter quos reliquiae Urbis huius insulae, 3. solum aut 4. domibus constantes, nominis tamen Πόλις antiqui adhuc tenaces) frumenti insuper, ficuum vitium feracem esse ait. Idem duplicis num mi antiqui meminit, quorum unus, alterâ facie caput Ammonis cornigeri, alterâ uvam, praefert, cum duabus his literis TH. quae initiales sunt vocis Τηνίων alter, in antica parte caput Neptuni, qui in hac Insul. ubi celebre Templum habuit, peculiari veneratione, et anniversariâ sollennitate cultus est, ad quam ex Insulis vicinis longe lateque confluxus fuit; in postica, tridentem cum gemino delphine et voce THNIων, Itinerar. Part. 1. p. 168. et Part. 3. p. 171. et seqq.